Reconnet

Dlaczego taki dział?Po co komu Sztuka Walki w Survivalu?

Po co komu sztuki walki w sztuce walki o przetrwanie?
Do wypadów do lasu może rzadko potrzebna, ale gdybyśmy naprawdę mieli sytuację survivalową to może się przydać

A prawdę mówiąc pewnie dlatego że ten dział był przed wielkim wybuchem, to i jest dalej.

Między innymi dla tego:

Sztuki walki rewelacyjnie rozwijają kondycję między wyjazdami, poznajesz własne ciało i jego ograniczenia, nabierasz rozsądnej pewności siebie (nic wspólnego z brawurą)

Trenuję aikido od półtora roku

Sztuki walki uczą, poza laniem w pysk, jeszcze czegoś takiego jak wola walki/przetrwania. W sytuacji "survivalowej" człowiek pozbawiony tych cech najzwyklej w świecie nie istnieje bo mu się nie chce. Powód wystarczający chyba?

TITTO pisze:Sztuki walki uczą, poza laniem w pysk, jeszcze czegoś takiego jak wola walki/przetrwania...

Co nie znaczy że lanie w pysk nie jest istotne

Tak...Militaria=Walka bo w wojsku(i nie tylko) się walczy i na gołe pięści.

Survival nie ogranicza się tylko do przetrwania w lesie lub w katastrofie. Survival pomaga żyć na codzień - również na własnym osiedlu.
W sytuacji zagrożenia nie musisz zaraz lać po pysku lub kopać z półobrotu. Ale świadomość, że możesz to zrobić sprawia, że przynajmniej część potencjalnych napastników zrezygnuje z kontaktu z tobą. Ja w takiej sytuacji mam "mord w oczach" i nikt mnie nie zaczepia.
To jest psychologia ale żeby to osiągnąć musisz: 1.Umieć przylać, 2.Wiedzieć że umiesz przylać, 3.Być zdecydowanym przylać "jakby co". 4.Wiedzieć kiedy nie lać.

Palmer pisze:Tak...Militaria=Walka bo w wojsku(i nie tylko) się walczy i na gołe pięści.

Byłeś, że wiesz?

Walka wręcz jest jednym z elementów szkoleń wojsk więc nie wydaje mi się, aby dział nie pasował do forum. Tak jak przedmówcy uważam, że umiejętność walki uczy może nie tylko odporności na ból (choć i to jest istotne) ale także właśnie pomagają się podciągnąć kondycyjnie. Dodają pewności siebie, świadomość, że w razie zagrożenia nie jesteś z góry skazany na porażkę, a także uczą prawidłowych odruchów w razie zagrożenia. Chyba więcej wymieniać nie trzeba

PS. Coraz bardziej przymierzam się do zapisania do sekcji Krav Magi, przydatny styl w klimatach w których się obracam

krukzg,

przydatny styl w klimatach w których się obracam

oznacza, że siedzisz na Zachodnim Brzegu?

Okruch pisze:krukzg,

przydatny styl w klimatach w których się obracam

oznacza, że siedzisz na Zachodnim Brzegu?

Oczywiście, że nie Pisząc "klimatach" miałem na myśli raczej środowisko w którym się obracam nie będę rozwijał tego na forum publicznym, bo nie po to tutaj jestem. Pozdrówka

Pozwolę sobie podbić.

Sztuki walki poza aspektami fizycznymi takimi jak zręczność, kondycja, poznanie możliwości i lepsza kontrola nad własnym ciałem dają również wiele, a może i więcej predyspozycji psychicznych. Dyscyplina, wola walki, wpojenie zasad zdrowej rywalizacji, pewność siebie i wiele innych cech składających się na - tak ważne dla survivalu- kształtowanie charakteru, o którym chyba masa młodych osób zapomina - i mówię tu również o ludziach w moim wieku, czy starszych ode mnie.
Co do przetrwania na własnym podwórku to prawie każda sztuka walki uczy jak przede wszystkim nie wchodzić w sytuacje zagrożenia zdrowia swojego lubi innych. Dla skrajnego przykładu - żołnierze jednostek specjalnych w cywilu modlą się by wychodząc z baru nie zostać napadniętymi, bo mogło by to się skończyć nawet śmiercią nieświadomych dresów. Będąc szkolonymi do zabijania wkładem od długopisu ciężko nie dostawać przy tym wytycznych co robić, by unikać sytuacji w której odruchy wezmą górę.

bogdan pisze:To jest psychologia ale żeby to osiągnąć musisz: 1.Umieć przylać, 2.Wiedzieć że umiesz przylać, 3.Być zdecydowanym przylać "jakby co". 4.Wiedzieć kiedy nie lać.

bogdan pisze:Ja w takiej sytuacji mam "mord w oczach" i nikt mnie nie zaczepia.

Możesz wytłumaczyć jak się wyuczyć tych cech? Uprawiam Kick-boxing, wcześniej Muay-Thai, lecz nie rozwijają się u mnie te cechy, strasznie mi brakuje pewności siebie, często nie wiem jak się zachować podczas konfrontacji.

Trzeba było kyokushin u jakiegoś nawiedzonego człowieka trenować. Może nie jest zabardzo efektowne, ale idea jest tak aby się nie bać kontaktu, bólu etc.

Sanshin dachi i kłodą po brzuchu...

Trenujący człowiek unika konfrontacji,lepiej radzi sobie ze stresem( w sumie to w ogóle go nie ma) bo ma ten komfort psychiczny, że zgasi w 10 sekund ulicznych chojraków.

Mother pisze:Trenujący człowiek unika konfrontacji,lepiej radzi sobie ze stresem( w sumie to w ogóle go nie ma) bo ma ten komfort psychiczny, że zgasi w 10 sekund ulicznych chojraków

Dokładnie tak. Podpisuję się pod tym w 100%ach.
Większość swojego zycia spędziłem na matach i ringach. To wycisza i daje potężną przewagę psychiczna nad przeciwnikiem.
Wyznaję taką zasadę, że prawdziwym wygranym jesteś wtedy jak za pomocą dyplomacji nie dopuścisz do konfrontacji fizycznej. Bo jak wiemy jeden czysty cios może komuś zafundować trwałe kalectwo lub nawet pozbawić go życia.

Mother pisze:Trenujący człowiek unika konfrontacji,lepiej radzi sobie ze stresem( w sumie to w ogóle go nie ma) bo ma ten komfort psychiczny, że zgasi w 10 sekund ulicznych chojraków

najlepsze jest to, że jest coś w ruchach spojrzeniu osób trenujących, że do sytuacji które powodują iż człowiek myśli o walce jest jakby mniej. Nagle okazuje się, że zupełnie inaczej widzimy spotkanie w bramie, nie myślimy że jesteśmy w stanie zagrożenia, bo go nie ma?, więc okolica wydaje się spokojniejsza. Łatwiej się rozmawia, łatwiej przekonuje, bez zbędnego stresu.

No i jeśli kondycyjnie człowiek jest dobrze rozwinięty, to wie doskonale co potrafi.

Ja się uczę combatu 56 i jestem zadowolony. Ja zawsze staram się unikać potyczki. Wolę dyplomatycznie rozwiązać spór...

Trenuję Krav Maga od dwóch lat. Powiem tak. Najpierw nauczyli nas jak unikać sytuacji walki z zaleceniem by w tej samej chwili być do niej przygotowanym. Potem jak wybierać drogę ucieczki. Na koniec nauczyli nas walczyć. W Krav Maga liczy się takie survivalowe myślenie. Dostosowanie się do sytuacji. Dlatego tak lubię ten system samoobrony. Fakt. Jest mega skuteczny. Wiem bo niestety miałem okazję sprawdzić w sytuacji prawdziwej walki. Tylko nie czarujmy się. Świat nie jest taki cudowny jakbyśmy chcieli. Nie jest bezpieczny. Dlatego uważam, że temat tego typu na takim forum jest wręcz niezbędny.

po dwóch latach ? Po dwóch latach, to ja wreszcie zrozumiałem że nic nie potrafię. Bo potym czasie, całym hurra optymiźmie nastał czas, współpracy i wspólnych trenningów takze z innymi stylami - ale co najważniejsze z zaawansowanymi osobami. I zrozumiałem jaka mnie jeszcze przepaść dzieli w zakresie sztuk walki.

Trenowałem wcześniej również Karate. Cztery lata. Rozróżnij też sztukę walki i system. Dwa różne pojęcia. Nie powiedziałem też, że umiem nie wiadomo żeby ktoś mnie źle nie zrozumiał. Jednak uważam, że jestem w stanie się bronić po tych dwóch latach skuteczniej. I to znacznie. System jest łatwiejszy do nauczenia a duża część technik jest analogiczna do innych.

wilk4561 pisze:Trenowałem wcześniej również Karate. Cztery lata. Rozróżnij też sztukę walki i system. Dwa różne pojęcia.

to zależy. W zasadzie chodzi o jedno i to samo. Nie ma co ukrywać - tzw. sztuki walki to też system, ale system to już nie sztuka. Dużo, bardzo dużo zależy od instruktorów jak prowadzą szkolenia - z nastawieniem na sztukę, sport czy skuteczność. A tzw. systemy z założenia musza byc proste i skuteczne, bo człowieka należy przeszkolić w bardzo krótkim czasie.

Nie do końca chodzi o jedno i to samo. Sztuki walki nie zawsze mają na celu skuteczną obronę. Aczkolwiek to też tak jak wspomniałeś zależy od instruktora. Dlaczego mówisz że sztuka walki to też system? Pod jakimi względami?

wilk4561 pisze:Dlaczego mówisz że sztuka walki to też system? Pod jakimi względami?

bo sa zbiorem usystematyzowanych technik.

Ja cieszę się, że przez ostatnie 16 lat zdążyłem trenować ju-jitsu i teakwendo, judo, karate, brałem udział w licznych seminariach krav maga czy combat 56 - o ile na początku wydają się całkowicie odmienne, to potem człowiek zauważa że w gruncie rzeczy to samo. Mój sensei który uczył nas "twardego" ju-jitsu (temu systemowi, sztuce pozostałem wierny) zawsze twierdził, abyśmy nie poprzestawali na jednym, a uczyli się od najlepszych.