Reconnet

Co myślicie o pozyskiwaniu rozpałki w ten sposób ??

https://www.youtube.com/watch?v=688UvfXTgWQ


Moim zdaniem skrobanie jest jeszcze ok, ale szkoda mi by było wycinać całe ramie korzenia, a co wy o tym myślicie ??

ps. polecam inne filmiki tego gościa, niektóre naprawde bardzo ciekawe i pomysłowe

O nowy film do dislajkowania

autor znany na forum

Sobota.SBT, dużo o sosnowej rozpałce było już na naszym forum i na blogach użytkowników forum, także nic nowego. Poczytaj, jeśli jesteś zainteresowany.

Do rozpalenia ogniska nie potrzebujesz przecież całego korzenia, on sobie wyciął nie na jedno ognisko, tylko pewnie do czegoś mu potrzebne. Bez sensu że to pokazał, bo znajdzie się idiota, który to zobaczy i będzie nagminnie wycinał "bo tak trzeba", ale tak to już jest. Jedni piją mocz na spacerze w lesie, a inni biorą termos z herbatą.

Nie wiem co tu jest do dislike'owania.

Fatalnie, że Bartosz zrobił to na żywych drzewach, nie mówiąc już o ogniu rozpalonym na korzeniu. Krecią robotę zrobił survivalowcom wśród leśników i ochroniarzy. Oczywiście w walce o zdrowie, czy też życie nie ma znaczenia czy żywe, czy też martwe. Ale do filmu mógł znaleźć powaloną sosnę, sęk lub stary zbutwiały pień, a o skrobaniu żywych korzeni tylko powiedzieć.

Sobota.SBT pisze:Co myślicie o pozyskiwaniu rozpałki w ten sposób ??

Myślę, ze większość określi to jako wandalizm. Wycinanie korzenia z żywego drzewa? Mało to idąc przez las mija się martwych drzew i pniaków z których można pozyskać smolne drzazgi? Rozumiem, że to jest metoda "w razie czego" ale nie każdy podejdzie do tego w ten sposób i za każdym razem chcąc rozpalić ognisko okaleczy żywe drzewo.

Wczoraj znalazłem wyschniętego żółciaka. Mimo, że nieco podpleśniały łapie iskrę z kowalskiego, jednak jak pisali poprzednicy tląc się śmierdzi niemiłosiernie.

pzd

Kapitan Apteka, nie zwęglałeś go?

Niestety nie udało mi się zagnieździć iskry na niezwęglonym. Dopiero po obróbce w puszcze, ala b. zwęglona, lub nadpaleniu udaje mi się zająć grzyba żarem. Bynajmniej nie za pierwszym, czy drugim razem. Do błyskoporka, czy bawełny nie równa się nawet - to jak dla mnie znacznie bardziej wymagający surowiec. Natomiast świetnie nadaje się do dokarmiania żaru tuż po utarciu świdrem, czy łukiem - choć jak już pisałem w odróżnieniu od błyskoporka jego dym śmierdzi paskudnie.

Pytam, bo myślałem że udało Ci się właśnie znaleźć taki kawałek. Im bardziej stary, rozpadający się, miękki owocnik żółciaka tym lepiej łapie iskrę. Miałem kiedyś takie kawałki, ale larwy wszystko zjadły.

Panowie i Panie

Kolejne próby z surowym żółciakiem nie dają rezultatów. Grzyb jest doskonale wysuszony, próbuję z różnymi krzesiwami, różnymi kamieniami i .... dupa. Napiszcie proszę jaką konsystencję miała grzybnia, która w waszych rękach złapała tę iskrę. Materiał, który ja posiadam jest kruchy, miejscami nieco włóknisty, miejscami niczym beza. mimo tego, że jest niemal biały nie widać na nim nawet śladów po iskrze, ale jeśli go lekko dotknąć żarem - cholernie trudno go zgasić.

pzd

KA

Rozumiem, ze wątek obejmuje róznego typu rozpałki (jak w nazwie "inne podpałki"), więc wrzucam tutaj

Czy ktoś ustalił jak się nazywa ten grzyb który rośnie w pniach buków i je rozsadza? Pisze o nim między innymi Dąb.

Z tego co mi wiadomo to żółciak siarkowy. Na hubkę zbieramy grzybnię w postaci jasnych, cienkich płatów. Kiedyś widziałem świeży wiatrołom starego dębu, u podstawy rósł piękny owocnik a w środku było widać grzybnię. Żółciak siarkowy jest pospolitym grzybem i nie tylko na buku rośnie.

Dzięki Wilsonie!
Ja spotykam go w moich górach dosyć często i to właśnie głownie w wiatrołomach buka.
Mam kilka ładnych płatów i je testuję od jakiegoś czasu.

Testujesz, do czego ?
Bo to, że opalona lub zwęglona łapie iskrę z krzesiwa tradycyjnego to żadna nowość.

Testuję pod kątem łapania iskry bez preparowania.

A to już znam
Podpowiem - łapie.

Jedynie mogę potwierdzić

Mr. Wilson pisze:A to już znam
Podpowiem - łapie.

Dzięki!
Ale własne testy muszą być.

Nikt chyba nie wspomniał o białoporku brzozowym. Kilka razy udało mi się uzyskać żar bez żadnej preparacji, wystarczy wysuszyć. Natomiast po opaleniu krawędzi świetnie łapie iskrę, często go używam. Na wiosnę można znaleźć egzemplarze całkiem suchę, z rozpoznaniem też nie powinno być problemu. Swoją drogą tląc się, całkiem ładnie pachnie . Używa ktoś?

Jakub_P pisze:Nikt chyba nie wspomniał o białoporku brzozowym. Kilka razy udało mi się uzyskać żar bez żadnej preparacji, wystarczy wysuszyć. Natomiast po opaleniu krawędzi świetnie łapie iskrę, często go używam. Na wiosnę można znaleźć egzemplarze całkiem suchę, z rozpoznaniem też nie powinno być problemu. Swoją drogą tląc się, całkiem ładnie pachnie . Używa ktoś?

Coś chyba kręcisz kolego

Soohy- spróbuj, z niepreparowanym idzie opornie ale się da. Z zwęglonym idzie łatwo i przyjemnie . Jutro ci mogę filmik nagrać .

Próbowałem, kiedyś, kiedyś ale iskra od razu gasła. To byłoby zbyt proste, tak uważam. Do tej pory nikt o tym nie wspominał... Spoko, nie musisz nic nagrywać

soohy pisze:ale iskra od razu gasła

Dziwne, u mnie pięknie się żarzy. Zbierałeś wiosną suche, czy suszyłeś jesienne? Te wiosenne wydają mi się gorszej jakości, ale mi i te i te działają. Popróbuj jeszcze, akurat sezon

soohy pisze: Do tej pory nikt o tym nie wspominał

Dlatego się dzisiaj zdziwiłem i napisałem. Wcześniej patent wydawał mi się oczywisty. Pierwszy raz widziałem to jak jakiś wiejski dziadek machał tym grzybkiem na kawałku drutu, tworząc smugi iskier ku uciesze wnuków .