Reconnet

Parę dni temu oglądałem jakiś film, gdzie facet przygotowując się do domowej operacji rany postrzałowej kupował w spożywczaku m.in cukier.

Idąc tym tropem, znalazłem w necie skromne informacje, że cukier rzeczywiście pomaga w gojeniu paprzących się ran poprzez odwadnianie komórek drobnoustrojów.

Czy ktoś próbował robić eksperymenty z cukrem na sobie? O ropiejące rany na co dzień raczej trudno, ale dobrze wiedzieć, że cukier to nie tylko do kawy czy herbaty

Ciekawe. Cóż, wpisując w google "sugar wound" wyskakują takie podpowiedzi, jak "sugar dressing wound care czy sugar glider wound care", więc może coś w tym jest.
Według tego, co jest napisane w necie, wyglada to tak: oczyszczasz ranę - wyciągasz cały syf i inne piaski, smarujesz miodem i zasypujesz cukrem (lub tylko zasypujesz cukrem), zabezpieczasz ranę bandażem. Jesli dalej jest źle to zrywasz bandaż szybkim ruchem, sypiesz znów cukier i jeszcze raz bandażujesz. Takie "leczenie" trwa długo.
Kurde, ja bym prędzej sypała sól
Na scholar google (wyszukiwarka artykułów naukowych) znalazłam też info, że cukier zapobiega bliznowaceniu i zapewnia czyste środowisko, co sprzyja angiogenezie (tworzeniu się naczyń włosowatych).
Sama nie praktykowałam takich rzeczy, ale też i specjalnie nic nie działo mi się w terenie (tj. z dala od domowej apteczki...).

Oglądałeś Strzelca Cukier kupował, ale to do kroplówki wzmacniającej.

Do kroplówki też, ale tej dziewczynie, która go miała zoperować krótko powiedział, że to na ranę i spytał, czy nie słyszała o zjawisku osmozy.

Ale po co używać zastępczego cukru, bardzo dobrym środkiem bakteriobójczy jest miód.
Miód był używany przez wieki przez cyrulików, czy balbierzy przy wszelkiego rodzaju ranach, czy operacjach ran postrzałowych - również w łuku czy kuszy.
Np. używano go jako smarowidło przy rozszerzaniu ran wlotowych aby usunąć grot.
No i oczywiście przy dalszym leczeniu ran - taki dawny antybiotyk, bo takie ma właściwości.

Hm. tyle że miód naturalny to glukoza i fruktoza. I miód też sklada się w przeważającej części z monosacharydów. W kroplówkach stosuje się także cukry proste. (np. D-glukozę )

A cukier sklepowy to SACHAROZA. Jedno i drugie to cukier - a jednak różni się. Właściwości chemiczne też się różnią. To który cukier na ranę? Celulozę (papier :p )?

Nie o tym pisałem - miód oprócz cukrów zawiera również inne składniki biologicznie czynne.
Dlatego był stosowany do leczenia ran.

Sacharozę można uznać za substytut - jak się nie ma co się lubi...


A tak na marginesie sacharoza to właściwie połączone ze sobą cząstki glukozy i fruktozy.

W środowisku kwaśnym (a wiec i wydzielin naszego ciała) hydrolizuje do fruktozy i glukozy.

Jeszcze coś w starym łbie ze starych szkół się ostało.

A co do tego mają polisacharydy - celuloza - no fakt, też się nada na opatrunki - chityna byłaby mniej przydatna.

Ja też nie o tym pisałem.

Po prostu zwróciłem uwagę, iż cukry różnią się od siebie i czytając o metodach, zwrócić uwagę należy na rodzaj zastosowanego cukru.

Jak wiadomo, podanie czasem placebo - również jest skuteczne w leczeniu.... Chyba, że cukier ten działa podobnie jak w dżemach - wysoko słodzone nie psują się...

Podobno cukier jest niezdrowy? Jedno co wiem na pewno to jest to,że glukoza zawarta w cukrach pobudza komórki. Może dzięki temu organizm zyskuje siły do regeneracji. Wszystko zależy pewnie od zrównoważonego dawkowania bo wiadomo,że nadmiar cukru też może zaszkodzić w gojeniu się ran.

Najskuteczniejsze na ropiejące rany są larwy muchy plujki
Całkiem serio.

Znalazłem jeszcze taką ciekawostkę. Cukier granulowany, zapewne odpowiednik naszego "cukier biały kryształ" pomógł w leczeniu rany po amputacji: http://www.dailymail.co.uk/health/article-2278942/Pouring-granulated-sugar-wounds-heal-faster-antibiotics.html

Przy okazji przypomniał mi się przepis na dojrzewający schab, gdzie jednym ze składników jest właśnie cukier. Wszystkich to lekko dziwi - cukier do mięsa? Jednak w tym przypadku zapewne też chodzi o hamowanie rozwoju drobnoustrojów poprzez pozbawienie ich wody.

rododendron pisze:Podobno cukier jest niezdrowy?

no chyba jest, bo złe bakterie zdychają , a te dobre produkowane w ciele człowieka są przy zwiększonym wysiłku organizmu wciąż produkowane i dostarczane.

Bakteriobójcze właściwości cukru są znane od dziesięcioleci. Czyżbyście nie słyszeli o babcinych konfiturach? Wytwórcy winka domowego wiedzą, że gdy za mocno posłodzi się moszcz, to drożdże zginą i wino nie ruszy - dlatego cukier dodaje się partiami. Kiedyś czytałem wyjaśnienie naukowe efektu bakteriobójczego cukru, pisało coś o lepkości.

ArturZ pisze:Bakteriobójcze właściwości cukru są znane od dziesięcioleci. Czyżbyście nie słyszeli o babcinych konfiturach? Wytwórcy winka domowego wiedzą, że gdy za mocno posłodzi się moszcz, to drożdże zginą i wino nie ruszy - dlatego cukier dodaje się partiami. Kiedyś czytałem wyjaśnienie naukowe efektu bakteriobójczego cukru, pisało coś o lepkości.

No, nie do konca.
Każdy chyba słyszał o miodzie pitnym. Stężenie cukrów w nastawie jest bardzo duże. Drożdże nie są zabijane. Tylko rozwój ich jest zahamowany. Dużo dłużej trwa namnażanie się mikrobów. Tak samo jest właśnie z winem. Drożdże nie umierają, tylko środowisko, w którym się znalazły nie sprzyja ich rozwojowi.

Oczywiście odwodnienie występuje. I oczywiście cukier wywołując zjawisko osmotyczne jest tego przyczyna. Ale ciężko uznać, że jest to mechanizm o który nam chodzi.

Miody, oprócz cukrów, mają wiele enzymów (głównie pochodzących z przewodów pokarmowych pszczół). Mają również białka, które podejrzewa się o działanie antyseptyczne. Wszystko to wskazuje na to, że miód na ropiejące rany może i ok. Ale cukier ewentualnie na świeże, bo zabijać drobnoustrojów to raczej on nie potrafi, jednak skutecznie powstrzyma je przed namnażaniem.

A Ja cukier zajadam w każdej postaci i czuję się dobrze. Chyba? Wydaje mi się,że cukier działa inaczej na każdy organizm? Może to zależy jak szybko ktoś przyswaja cukry lub nie?

Apo pisze:

Fabian pisze:Tak samo jest właśnie z winem. Drożdże nie umierają, tylko środowisko, w którym się znalazły nie sprzyja ich rozwojowi.

Powiedz to moim winom, które zbyt mocno zacukrzone nie dały rady

gasnie

W mojej ocenie wystarczy czasami rozcieńczyć takie wino. Albo uzbroić się w cierpliwość. Miody pitne (te najwyższej jakości - Królewskie, półtoraki) pracują nawet 10 lat. To przy kilku, kilkunastu miesiącach w przypadku win jest bardzo długim okresem.

rododendron myślę, że spożywanie cukru to co innego. Działanie miejscowe jest z całą pewności inne niż po spożyciu - gdzie układ pokarmowy rozkłada większość na czynniki pierwsze. Czyli nie od szybkości przyswajania tylko od sposobu przyswajania.

Btw. pomysł z sola może być lepszy niż cukier. Jednak ból może być nie do zniesienia.

Chyba najlepiej jest zainwestować w jakiś środek bakteriobójczy:) wszystkie rany utrzymują się ponieważ narażone są na działanie bakterii. Raczej nie zaszkodzi mieć przy sobie jeden z takich środków,podczas jakiegoś wypadu w teren:)
No chyba że ktoś jednak woli cukier lub larwy much plujek?

Witam

Z miodem i ranami o tyle bym nie eksperymentował ,że o ile bakterii nie zawiera może już spokojnie zawierać przetrwalniki Clostridium.Dlatego miód jest przeciwwskazany dla dzieci poniżej roku życia

Pozdrawiam