Reconnet

Chciałbym Wam zaśpiewać, ale ze śpiewaniem u mnie nie najlepiej, więc tylko tekst
piosenki mojego kolegi J.M. Zazuli - pseudonim Jakub Broniec (zginął w lawinie seraków w Alpach na lodowcu Charpoua w 1997). Może Wam się spodoba.

Za szczęśliwy powrót z gór

Nie napiszę wam pieśni o grani
I do piewcy odwrócę się tyłem
Cały tekst przeczytacie, kochani
W książce wyjść w rubryce "Wróciłem"

Gdy po ciemku się skradam pod ścianę
Już daremne są modły do nieba
Ktoś mnie złapał za słowo, że wstanę
I są góry, są gwiazdy - więc trzeba

Nam nie ścisną się dłonie na chwycie
Nam nie skruszą się stopnie spod nóg
Patrzę w niebo gwiaździste o świcie
Zamiast chmur gdy lituje się Bóg

Przepaść, która w snach mogła omamić
W dzień da w zamian robotę dla rąk
Zawsze dosyć jest miejsca pod nami
Dla tych, którzy na dole być chcą

Panoramy mignęły na szczycie
Nie zdążyłem o śmierci zanucić
Żadna góra nie warta jest życia
O zachodzie, gdy trzeba stąd wrócić

Tam na szczytach i graniach być wolę
Widzieć chmury pod sobą niż ziemię
Zamiast w strachu drżeć z wami na dole
Że się z nieba posypią kamienie

Nadaremnie znów szukam sposobu
Żeby jutro się wykpić, śnić z wami
Jeśli Bóg nie zlituje się znowu
To się ocknę dopiero na grani

jesień 1983

Super tekst, czasem jak czytam poezję Ludzi Gór, to coś mi mówi, że sami sobie byli prorokami. Czasem piszą coś jakby przepowiednie, jakby przeczucie tego co się stanie.
powtarzając za mistrzem Sapkowskim:
„Młyn przeznaczenia działa,
żarna losu mielą...
To, co przeznaczone,
musi się stać."

Góry wiecznie stoją,
jak potężne skały,
zapraszając do podróży,
w poszukiwaniu duszy.

W górach człowiek znajdzie,
to, czego mu brak,
piękno przyrody i spokój,
oraz swój wewnętrzny pokój.

Górskie szlaki wiodą,
przez dolinę i wzgórze,
gdzie czas płynie wolno,
a my znajdujemy sens.

W górach serce bije,
mocniej niż zwykle,
bo tam czujemy się wolni,
i spełnieni na każdej skale.

Góry, moje ukochane,
dajcie mi swoją moc,
i pozwólcie iść dalej,
w podróży przez wasz świat.

_______________________________________