Nietrudno się zorientować, że jako dziewczyna, znajdę się w zdecydowanej mniejszości na Forum... Ale co tam, fajnie i bogato tu u Was, to też się zarejestrowałam
Troszkę ponad miesiąc temu dowiedziałam się o istnieniu czegoś takiego, jak survival
Co prawda, od zawsze miałam nieco inne spojrzenie na świat i "specyficzne" zainteresowania, jednak z racji braku trafienia na jakąkolwiek motywację do realizowania się w tym zakresie, bezpiecznie przesiedziałam 21 lat w domu - kursując między tv, lodówką i komputerem.Tak oto żyjąc sobie bezpiecznie, a równocześnie w przeraźliwej mentalnej samotności, natrafiłam przypadkiem pewnego dnia na necie na hasło "survival"... Wciągnęło mnie bez reszty. Pochłaniałam kolejne relacje, przydatne informacje, oglądałam zdjęcia z wypraw, wertowałam fora i blogi. Zrozumiałam, że do realizacji swoich marzeń nie jest mi wcale potrzebne towarzystwo, nie muszę czekać, aż ktoś w moim otoczeniu zaproponuje mi wyprawę w dzicz. Ruszyłam sama sprzed telewizora - i czuję się wreszcie szczęśliwa i wolna
Z racji tego, że w moich okolicach trudno o "dzikie" tereny, zaczęłam od spacerowania... po mieście; byłam we wszystkich "zielonych" miejscach, jak laski, zalewy, nieregulowany brzeg Wisły. Równocześnie w ekspresowym tempie, dysponując minimalnymi środkami finansowymi, zaczęłam gromadzić ekwipunek z myślą o ruszeniu się gdzieś dalej.
Stało się. W zeszły weekend udałam się za Myślenice. Spędziłam cały dzień na szlakach, co przy mojej "miejskiej" kondycji było posunięciem dość brawurowym
Rozpaliłam też pierwsze w życiu ognisko, i ugotowałam na nim zupę szczawiową. Przede wszystkim jednak zaliczyłam pierwszy samotny nocleg w lesie 
Mimo mnóstwa obaw, chwilowej paniki (zgubiłam potencjalne zadaszenie), ulokowania się przy stołówce saren i dzików, przeżyłam
I była to na tyle ekscytująca i niezapomniana przygoda, że już myślę o kolejnym samotnym wypadzie w las 
Pozwolę sobie tu zaglądać, może z czasem nieśmiało zacznę się udzielać
Tymczasem pozdrawiam Wszystkich serdecznie 
)
